هامفری نهنگ گوژپشت

​سال ۱۹۸۵ یک گروه از نهنگ های گوژپشت برای فرار از سرمای زمستون از آلاسکا به سمت جنوب در حال کوچ بودن. این کاریه که اونها سالی دوبار انجام میدن. هر زمستون به جنوب میرن، به طرف مکزیک و هر تابستون به سمت شمال و آلاسکا حرکت می کنن. مسافتی بیش از ۵۰۰۰ هزار کیلومتر. زمستان سال ۱۹۸۵ که این نهنگ ها به سمت جنوب حرکت میکردن در یه اتفاق عجیب یکی از این نهنگ ها به اسم هامفری به طرف پل گلدن گیت چرخید و وارد خلیج سانفرانسیسکو شد. همگی اهالی سانفرانسیسکو از دیدن نهنگی به این بزرگی در خلیج متعجب شدن چیزی که ابدا سابقه نداشت. موجودی به اندازه ۷ تا فیل بالغ کنار هم، وارد خلیج سانفرانسیسکو شده بود و توجه همه مردم رو به خودش جلب کرده بود طوری که برنامه های خبری به صورت زنده تصویر این نهنگ رو پخش می کردن. واقعا صحنه با شکوهی بود. همه انتظار داشتن که نهنگ بعد از این کنجکاوی خودش دوباره سمت اقیانوس برگرده و به گروه نهنگ ها بپیونده. اما بر خلاف انتظار همه، نهنگ درست در جهت عکس شنا کرد و هر چه بیشتر به سمت شهر سانفرانسیسکو که مشرف به خلیج سانفرانسیسکو هست حرکت کرد. این تازه شروع ماجراجویی های هامفری بود. همینطور به سمت شمال خلیج شنا کرد و وارد دهانه رودخانه ساکرامنتو شد. یه رودخونه بزرگ که به خلیج میریزه. هامفری شروع کرد به سمت بالادست رودخانه ساکرامنتو شنا کردن و همینطور که بالاتر میرفت، عرض رودخانه هم کمتر و کمتر میشد.

نهنگ ها در اقیانوس بی کران هم با شکوهن، چه برسه در یه رودخونه کوچیک. هامفری به دنبال اقیانوس میگشت اما به وضوح گم شده بود. هزاران نفر از اهالی شهرهای اطراف به کناره های رودخانه میومدن تا هامفری رو تماشا کنن اما این وضعیت برای هامفری کشنده بود. نهنگ ها باید در آب شور اقیانوس زندگی کنن و بدنشون برای اون تکامل پیدا کرده. اگر هامفری زمان بیشتری رو در آب شیرین رودخانه ساکرامنتو سپری کنه حتما جون خودش رو از دست میده. هامفری در مسیر خودش به سمت بالادست رسید به یه پل که از روی رودخونه می گذشت و فاصله پایه های اون بسیار کم بود اما هامفری تونست با زحمت از اون هم رد بشه و بیشتر به سمت بالا بره. از اونجا به بعد دیگه عمق رودخانه هم خیلی کم شده بود و هامفری به زحمت میتونست شنا کنه. این شد که مردم به فکر چاره افتادن و برای نجات هامفری نقشه ای رو تدارک دیدن. تعداد زیادی قایق به دو گروه تقسیم شدن، یک سری بالادست رودخانه و یک سری هم پایین دست به سمت اقیانوس قرار گرفتن. در گروه بالادست افراد داخل هر قایق یه میله فولادی داخل آب کردن و شروع کردن به صورت هماهنگ به سر میله چکش زدن. درست مثل روش ژاپنی ها وقتی میخوان دلفین ها رو به یک سمت هدایت کنن و شکارشون کنن. این صدا، صدایی هست که بیشتر پستان دارای دریایی دوست ندارن و باهاش احساس خطر می کنن و ازش دور میشن. در سمت اقیانوس هم چند تا قایق بلندگوهای بزرگ مخصوصی رو که فقط نیروی دریایی امریکا داشت و در اختیارشون گذاشته بود زیر آب کردن و باهاش صدای نهنگ های گوژپشتی که در حال خوردن هستند پخش کردن. صداهایی که قبلا توسط محققان ضبط شده بود. به محض شروع این پروسه هامفری واکنش نشون داد و به سرعت مسیرش رو ۱۸۰ درجه عوض کرد و شروع کرد به سمت خلیج شنا کردن. بدیهیه مردمی که در کناره های رودخونه شاهد ماجر ا بودن خوشحال شدن اما به نظر برای خوشحالی هنوز خیلی زود بود. هامفری به پلی رسید که قبلا ازش به زحمت رد شده بود، ولی این بار نمیتونست در جهت برعکس ازش رد بشه. هوا داشت تاریک میشد و زمان به سرعت سپری می شد. مقامات شهر تصمیم گرفتن تا پل رو تا اطلاع ثانوی تعطیل کنن و با آوردن چند لودر بزرگ شبانه شروع کردن دو تا از پایه های پل رو تخریب کردن.